Het begon met een koffie’tje in de Witte Zwaan waar Ruth al haar plannen uit de doeken deed voor 2025, vol bewondering was ik aan het luisteren en toe kwam de vraag, wil jij één van mijn riders zijn? Ik? Hoe ga ik dit doen? Nog nooit op een koersfiets gereden… Na heel lang twijfelen, gaat dit iets voor mij zijn, ga ik dat wel kunnen,… Tot ik het berichtje kreeg ‘Ons doel is de komende maanden op een gezonde manier trainen naar iets, om samen te zijn… Hoe we de top bereiken is echt bijzaak, het gaat over de weg en de tijd daarnaar toe’. Hier kon ik geen nee meer op zeggen en zei ik met een heel klein hartje ja. Plots was ik één van Ruthie’s riders.
Mijn verhaal begon op maandag 14 november 2022 om 13u30, vlug even een telefoontje naar mijn huisarts, het zou wel niets zijn maar plots viel het woord kanker, borstkanker, triple negatief, agressief en snelgroeiend,…Als ik Google mocht geloven, was dit niet de beste ‘soort’ van alle borstkankers. Maar ik hoorde maar één zin ‘we gaan voor genezing’, mijn behandeling werd gestart en ik ging er ten volle tegen aan. Chemo, operatie, bestralingen, revalidatie,…
Het was en is nog steeds een hele grote leerschool, het is echt met vallen en opstaan. Één ding heb ik echt geleerd, het stopt niet na de behandeling, de weg nadien is best lastig, fysiek maar ook mentaal. Ik ben ervan overtuigd dat de komende maanden niet evident zullen worden maar door samen aan één doel te werken, we er veel sterker zullen uitkomen en dat zeker ook samen met mijn buddies: Caroline, Wendy, Liesbeth en Angélique.
